မနေ့က သူငယ်ချင်း​၏အိမ်ကို အိမ်ငှားတင်မည့်ကိစ္စ စာချုပ်ချုပ်ဖို့ သွားခဲ့ရ​၏။ သူငယ်ချင်းက နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်လုပ်နေသူဖြစ်ပြီး သူ​၏လုပ်အားခများကိုစုဆောင်းကာ မြန်မာပြည်မှာ အိမ်တွေခြံတွေဝယ်ထား​၏။ ထိုအိမ်များ ငှားခြင်းကိစ္စ၊ ရောင်းခြင်းဝယ်ခြင်းကိစ္စများကို ကျနော်က ကူညီစီမံပေးရပါသည်။ 

ဟိုရောက်တော့ အိမ်ငှားမည့်သူက ပိုက်ဆံအလုံအလောက်မပါလာသဖြင့် စရန်ပဲယူပြီးပြန်လာခဲ့ရ​၏။ ခပ်လတ်လတ် အဝတ်အစားကိုပဲ သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်ဆင်လာသည့် အိမ်ငှားကိုကြည့်ရတာ သိပ်အရှိ ကြီးထဲက ဟုတ်ဟန်မတူ။ ရိုးသားပုံရသည့် မျက်ဝန်းတွေအောက်မှာ အမောတွေ ရှိနေသည်ကိုလည်း ကျနော် အကဲခတ်မိ​၏။

 "သန့်သန့်ရှင်းရှင်းနဲ့ ကိုယ်အိမ်လိုသဘောထားပြီး နေပါ့မယ် အစ်ကို၊ အနည်းဆုံး တနှစ်၊ နှစ်နှစ်လောက်တော့ပေးနေပါ"

 "သန့်သန့်ရှင်းရှင်းနဲ့ ကိုယ်အိမ်လိုသဘောထားပြီး နေပါ့မယ် အစ်ကို၊ အနည်းဆုံး တနှစ်၊ နှစ်နှစ်လောက်တော့ပေးနေပါ"ဟု ပြောလာသည့် အိမ်ငှားကိုကြည့်ပြီး ကျနော် သက်ပြင်းချမိသည်။ 

အိမ်ပြောင်းရွှေ့ရသည့်ဒုက္ခကို ငယ်စဉ်မိသားစုခက်ခဲစဉ်ကာလက ကိုယ်တိုင်တွေ့ကြုံရဖူးသဖြင့် ကိုယ်ချင်း စာစိတ်ဖြစ်မိသည်။ 

“၂ နှစ်လောက်တော့ အေးဆေးနေလို့ရပါတယ်၊ ဒီထက်လည်း ပိုချင်ပိုနိုင်ပါတယ်”ဟု သူငယ်ချင်းကိုယ်စား ကိုယ်ကပဲ အာမခံလိုက်လိုက်သည်။ 

အကျင့်မကောင်းသည့် အိမ်ရှင့်နှင့်ပွဲစား တချို့တို့သည် ငှားထားသည့်လပြည့်သည်နှင့် ဆက်မထားဘဲ အိမ်ငှားအသစ်တင်ပြီး ပွဲခကို ခွဲဝေယူကြသည့် အဖြစ်များလည်း ရှိသည်။

ပွဲစားသုံးယောက်ကတော့ အိမ်ငှားခ တစ်လစာကို အဲဒီနေ့မှာပဲ ခွဲဝေယူလိုက်ကြသည်။ ရန်ကုန်မှာ အိမ်ငှားလျှင် ပွဲခကို အိမ်ငှားကပဲ ပေးရသည်။ တခြားနေရာတွေတော့ မသိပါ။ ပေးရသည့် ပွဲခကလည်း တစ်လစာဆိုတော့ အိမ်ငှားခင်ဗျာ ဝန်ပိလှ​၏။ အကျင့်မကောင်းသည့် အိမ်ရှင့်နှင့်ပွဲစား တချို့တို့သည် ငှားထားသည့်လပြည့်သည်နှင့် ဆက်မထားဘဲ အိမ်ငှားအသစ်တင်ပြီး ပွဲခကို ခွဲဝေယူကြသည့် အဖြစ်များလည်း ရှိသည်။ ထိုသို့အိမ်ရှင်များ၊ ပွဲစားများနှင့်ကြုံရလျှင် အိမ်ငှားသည် နင့်နင့်ပိုးပိုးထိခိုက်ရ​၏။ 

ညစ်ကျယ်ကျယ် သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကတော့ သူ့ကို့ အဲ့ဒီလိုလုပ်ရန်အတွက် အိမ်ရှင်က ဆက်မထားတော့ဟု ပြောသည့်နေ့နောက်ပိုင်း ရပ်ကွက်ထဲပတ်၍ ထိုအိမ်သည် သရဲခြောက်ကြောင်း စီကာပတ်ကုံး လျှောက်ပြောတော့သည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ညကြီး သန်းခေါင် မိသားစုလိုက် အိမ်ပြင်ထွက်ထိုင်နေပြီး သူများတွေမေးလျှင် အိမ်ထဲမှာ သရဲခြောက်သောကြောင့် အိပ်လို့မရသဖြင့် အိမ်ပြင်ထွက်နေရကြောင်း ပြန်ဖြေပါသည်။ ညစ်ကျယ်ကျယ် သူငယ်ချင်းအဲ့ဒီအိမ်က ပြောင်းသွားတာ တစ်နှစ်ကျော်ပြီ ဖြစ်သော်လည်း အဲ့ဒီအိမ် အခုအထိ အိမ်ငှားမရသေးပါ။ ကျနော်နှင့်ဆုံတိုင်း မောင်ညစ် ကျယ်က အဲ့ဒီအကြောင်းပြောပြီး တခွီးခွီး ရယ်​ပါသည်။ 

“ဆရာတို့ ရန်ကုန်က စားဖို့မခက်ပါဘူး။ အလုပ်လည်း မရှားပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ၊ကျောချစရာတစ်နေရာ အတွက်တော့ အရမ်းခက်ခဲတယ်ဗျ။ ရှာသမျှ ပိုက်ဆံလည်း အိမ်လခနဲ့ကုန်တာပါပဲဗျာ” 

“ဆရာတို့ ရန်ကုန်က စားဖို့မခက်ပါဘူး။ အလုပ်လည်း မရှားပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ၊ကျောချစရာတစ်နေရာ အတွက်တော့ အရမ်းခက်ခဲတယ်ဗျ။ ရှာသမျှ ပိုက်ဆံလည်း အိမ်လခနဲ့ကုန်တာပါပဲဗျာ” ဟု ဆိုဒ်ထဲတွင် သံချည်သံကွေးလုပ်သည့် သံသမားရေနံချောင်းသားလေးက အညာလေသံဖြင့် ညည်းသည်။ 

ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်သည်။ ရန်ကုန်မှာကျောတစ်ခင်းစာရဖို့က မလွယ်ကူချေ။ မလွယ်ရသည့် အကြောင်း ရင်းကို သေချာသတ္တုချကြည့်လျှင် အစိုးရမကောင်းလို့ဆိုသည့် အဖြေရ​၏။ မြန်မာပြည်တွင်စီးပွားရေး၊ ကျန်းမာရေး၊ လူမှုရေး၊ ပညာရေး အစစအရာရာ အောက်ကျနောက်ကျ ဖြစ်နေရသည့် တရားခံကိုရှာကြည့် ပါက အစိုးရအသုံးမကျလို့ ဆိုသည့် ဘူတာကိုပဲ ဆိုက်မည်ဖြစ်ပါသည်။ တကယ်လည်း အသုံးမကျခဲ့ပါ။ 

ရန်ကုန်သည် ညစ်ပတ်ပေ ကျံနေသည့် အမှိုက်များပြွတ်သိပ်ထိုးထည့်ခံထားရသော ပေါက်ပြဲသည့် ကြွပ်ကြွပ်အိတ်တလုံးလို။ သူတို့ကိုယ်သူတို့ အစိုးရဟု သမုတ်ပြီး မြန်မာပြည်ကိုအုပ်စိုးခဲ့ကြသည့် အာဏာရှင်အဆက်ဆက်သည် တိုင်းပြည်ကို ရှင်သန်ကြီးထွားလာအောင်မလုပ်နိုင်ခဲ့ကြပါ။

အရှေ့တောင်အာရှ​၏ အလှဆုံးမြို့တော်ဖြစ်ခဲ့ဖူးသော ရန်ကုန်၊ အင်္ဂလန်မှာရတာ ရန်ကုန်မှာ အကုန်ရတယ် ဟု နာမည်ကြီးခဲ့ဖူးသော ရန်ကုန်၊ စင်ကာပူကို ရန်ကုန်မြို့​၏ မြို့တည်ပုံ အတုယူပြီးဆောက်ခဲ့ရပါသည်ဟု ဂုဏ်ယူခဲ့ရပါသောရန်ကုန်သည် ယခုအခါ ယခင်ကနဲ့ နည်းနည်းမှ မတူတော့။ ရန်ကုန်သည် ညစ်ပတ်ပေ ကျံနေသည့် အမှိုက်များပြွတ်သိပ်ထိုးထည့်ခံထားရသော ပေါက်ပြဲသည့် ကြွပ်ကြွပ်အိတ်တလုံးလို။ သူတို့ကိုယ်သူတို့ အစိုးရဟု သမုတ်ပြီး မြန်မာပြည်ကိုအုပ်စိုးခဲ့ကြသည့် အာဏာရှင်အဆက်ဆက်သည် တိုင်းပြည်ကို ရှင်သန်ကြီးထွားလာအောင်မလုပ်နိုင်ခဲ့ကြပါ။ မလုပ်တတ်တာပဲလား၊ သူတို့ဆွေစဉ်မျိုးဆက် အကျိုးစီးပွားတစ်ခုတည်းပဲ ကြည့်လို့လား၊  နှစ်ခုစလုံးပဲလားတော့မသိပါ။ သူတို့လက်ထဲတွင် တိုင်းပြည် သည် သေခါနီးလူနာလို ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက်ဖြစ်နေခဲ့တာတော့ သေချာပါ​သည်။ တိုင်းပြည်မြို့ရွာအနှံ့ ဖွံဖြိုးတိုးတက်ရေး အစီအစဉ်တွေ မလုပ်တတ်၊ လုပ်ဖို့လည်း မစဉ်းစားခဲ့တော့ ရှိရင်းစွဲ ရန်ကုန်သာ ထောင် ထောင်ဖြင့် ကျန်ခဲ့ပါသည်။ အနယ်နယ်အရပ်ရပ်က ကုန်သည်တွေ ကုန်ရောင်းကုန်ဝယ်လုပ်ဖို့ ရန်ကုန်ကို လာရ​၏။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီးသည့် လူငယ်လေးတွေ ကွန်ပျူတာသင်တန်းတက်ရန်၊ နိုင်ငံခြားဘာသာ စကားပြောသင်တန်းတက်ရန်၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပြင်ဆင်ရန် ရန်ကုန်လာရ​၏။ အရေးကြီးသည့် ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှု ယူရန်အတွက် ရန်ကုန်ကိုလာရပြန်သည်။ မဖွံ့ဖြိုး မတိုးတက်သည့် ကိုယ်အရပ်ဒေသကို မစွန့်ခွာချင်ဘဲ စွန့်ခွာခဲ့ရသည့် ရွှေ့ပြောင်းလုပ်သားများသည်လည်း ရန်ကုန်မှာ လာရောက်အခြေချရပြန်သည်။ အနုပညာဖြင့်အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုမည့်သူများသည်လည်း ရန်ကုန်ကို မလာမဖြစ်လာရပြန်သည်။ ကြာလာတော့ ရန်ကုန်သည် မနိုင်ဝန်ထမ်းထားရသည့် ကူလီတယောက်လို ပျော့ညွှတ်ခွေကျလာ​သည်။ မဆန့်မပြဲ အထည့်ခံထားရသည့် အမှိုက်အိတ်လို စုတ်ပြတ်နံစော်လာ​သည်။ 

ရန်ကုန်​၏ ကျောချစရာတစ်နေရာ အဖိုးအခသည် ဝင်ငွေ အချိုးနှုန်းအရ အမေရိကားထက် သာလွန်ဈေးကြီးနေခဲ့ပါသည်။ 

ငွေတန်ဖိုးကျဆင်းလာခြင်း၊ မြေနေရာရှားပါးလာခြင်း၊ လူဦးရေသိပ်သည်းလာခြင်း နှင့် ခိုင်မာသောမြေကို ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှု များပြားလာခြင်းတို့ကြောင့် ရန်ကုန်​၏ ကျောချစရာတစ်နေရာ အဖိုးအခသည် ဝင်ငွေ အချိုးနှုန်းအရ အမေရိကားထက် သာလွန်ဈေးကြီးနေခဲ့ပါသည်။ အစိုးရဆိုသူတွေနှင့် ပင်းပြီးလုပ်သည့် လက်သိပ်ထိုး အိမ်ရာစီမံကိန်း အတော်များများကလည်း အီလစ်လူတန်းစားများအတွက်သာဖြစ်​၏။ ဟန်ပြအကောင်အထည်ဖော်ခဲ့သည့် တန်းဖိုးနည်းအိမ်ရာတို့ ၊တန်ဖိုးသင့် အိမ်ရာတို့မှာလည်း သဲကန္တာရထဲ ရေတစ်စက်ကျရုံသာဖြစ်သည်။

အာဏာသိမ်းပြီးတနှစ်ကျော်အကြာမှာတော့ ငွေကြေးဖောင်းပွမှုသည် ၁၀၀ ရာခိုင်နှုန်းအထိ ရှိလာသည်။ လူတွေက လက်ထဲငွေကိုင်မထားရဲတော့ပေ။ ဘဏ်တွေကို အပ်ထားရအောင်လည်း မြန်မာပြည်တွင်လွတ် လပ်စွာသီးခြားရပ်တည်ပြီး အာမခံပေးနိုင်သည့် ဘဏ်ဟူ၍မရှိပါ။ စစ်ကောင်စီက နှစ်သောင်းတန်ထုတ်မည်ဟူသော ဂယက်နှင့်အတူ အိမ်ခြံမြေဈေးနှုန်းများ နှစ်ဆခုန်တက်သွားပါသည်။ အိမ်ခြံမြေဈေးတက် ခြင်းနှင့်အတူ အခြေခံစားသောက်ကုန်ဈေးနှုန်းများနှင့် အိမ်ငှားခ၊ အဆောင်ငှားခများ ထိုးတက်သွားပါသည်။ ရန်ကုန်မြို့၊ လှိုင်မြို့နယ်လို၊ လှည်းတန်းလိုနေရာတွင် ၈ ပေပတ်လည် အခန်းကျဉ်းလေးတွင် လူနှစ်ဦးထား​၏။ ၂ ပေ ၆ ပေ ရှည်သည့် ကုတင်ဟုခေါ်သည့် ယိုင်နဲ့နေသည့် ကွတ်ပစ်နှစ်လုံးက အခန်း​၏ တစ်ဘက်တစ်ချက်စီမှာ ရှိနေသည်။ အာဏာမသိမ်းခင်က ယင်းအဆောင်ဌားခမှာ တစ်ဦးလျှင် ၄၀၀၀၀ ကျပ်ဖြင့်သာယာ နေခဲ့သော်လည်း အခုတော့ တစ်ဦးလျှင် ကျပ် ၈၀၀၀၀ ဖြစ်​၏။ အလုပ်ကြမ်းသမား သို့မဟုတ် အောက်ခြေ ဝန်ထမ်းတစ်ဦးသည် သူရသည့် လုပ်အားခ​၏ ထက်ဝက်သို့မဟုတ် သုံးပုံတစ်ပုံကို နေစရိတ်အတွက် သုံးလိုက်ရပါသည်။ 

 နေစရိတ် စားစရိတ်တွေက တဖြည်းဖြည်းကြီးလာနေ​၏။ ရန်ကုန်မှာ ဆက်လက်ရပ်တည်မလား၊ နယ်ပြန်ကြမလား ဆိုသည့်မေးခွန်းကို သူတို့ကိုယ် သူတို့ပြန်မေးမိကြမည်ဟု ကျနော်ယုံကြည်ပါသည်။ နယ်ပြန်သွားရင်ရော သူတို့ ဘာတွေလုပ်ကိုင်စားသောက်ကြမလဲ။

လှိုင်သာယာလိုနေရာမျိုး၊ ရွှေပြည်သာလိုနေရာမျိုးမှာ ကျားမခွဲထားသည့် အဆောင်တွေ ခေတ်မစားတော့။ အားလုံးပေါင်းနေလို့ရသည့် အခန်းတွေ ခေတ်စားလာသည်။ ၁၀ ပေ ပတ်လည်တစ်ခန်းကို ယခင်က ကျပ် ၅၀၀၀၀ ဖြစ်ပြီး ၃ ဦးအထိ နေခွင့်ပြုသည်။ အိမ်ထောင်သည်တွေရော ၊ အပျိုလူပျိုတွေရော စုပြီးငှားနေကြ​၏။ ယခုတော့ ၈၀၀၀၀ ကျပ်ဖြစ်သည်။ အိမ်သာက ဘုံအိမ်သာနှင့်ရေချိုးသည့်နေရာက အုတ်ကန်ဖြစ်သည်။ အတော်အသင့် ကောင်းမွန်သပ်ရပ်သော အဆောင်အနည်းငယ် ရှိသလို အများစုသော အဆောင်တွေကတော့ အဆောင်စဉ်မမီကြပါ။

 နေစရိတ် စားစရိတ်တွေက တဖြည်းဖြည်းကြီးလာနေ​၏။ ရန်ကုန်မှာ ဆက်လက်ရပ်တည်မလား၊ နယ်ပြန်ကြမလား ဆိုသည့်မေးခွန်းကို သူတို့ကိုယ် သူတို့ပြန်မေးမိကြမည်ဟု ကျနော်ယုံကြည်ပါသည်။ နယ်ပြန်သွားရင်ရော သူတို့ ဘာတွေလုပ်ကိုင်စားသောက်ကြမလဲ။ ခေတ်ကာလ မကောင်းသည့်အခြေအနေတွင် မိသားစုနှင့်အတူ စစ်ရှောင်ရင်လည်း ရှောင်ရမည်။ အခန့်မသင့်လျှင် ပီဒီအက်ဖ် ဟုစွပ်စွဲပြီး ဖမ်းဆီးနှိပ်စက် သတ်ဖြတ်ခံရနိုင်သည်။ နယ်မှာ ကျန်နေခဲ့သည့် အမိအို အဖအိုတို့ကလည်း သူတို့သားသမီးများကိုပြန်မလာစေချင်ကြ။ 

နွေဦးသည် တပတ်ပြန်လည်လာပြီဖြစ်​သည်။ ခေတ်ဆိုးကြီးမှလွတ်မြောက်ဖို့ တနွေနီးလာပြီဟုပဲ ယူဆအားတင်းနေရ​၏။ လက်ရှိဘဝတွေကတော့ မှုန်ဝါးဆဲ၊ ခက်ခဲဆဲဖြစ်သည်။ ရန်ကုန်ရောက်ရွှေ့ပြောင်းအခြေချ အလုပ်သမားများ၊ အိမ်ယာမပိုင်ဆိုင်သည့် အခြေခံ လူတန်းစားများကတော့ အရာရာကို ကြံ့ကြံ့ခံရင်း သူများ အိမ်ယာကို အငှားအိမ်ယာမြှောင်ရသည့် မြို့ပြ ဝင်ကစွပ်များအဖြစ် ဆက်လက်ရုန်းကန်ရှင်သန်နေဆဲ သာလျှင်ဖြစ်သည်။

~~~~

လင်းယံ