ကျနော်နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်ဗျာ...

လမ်းခုလပ်တစ်ခုရဲ့ ပျိုမြစ်နုနယ်ခြင်းကလွဲလို့

ကျနော့် အိပ်ထောင်ထဲ ဘာမှထည့်ယူမသွားခဲ့ပါဘူး၊

 အပြုံးတွေနဲ့ စကားလုံးတွေ အစီအရီထည့်ထားတဲ့

မခင်ထွေးရီရဲ့ အညိုရောင် ဖဲသားစတွေတော့

ကျနော့်ညနေခင်းတွေထဲ တလူးလူးလွင့်ပြီး

ကျနော့် အသက်ကို ဖဲ့ယူနေလေရဲ့၊

 ကျနော်တော့

 အစိမ်းသေနေတဲ့ ခေတ်ပျက်ကြီးလို့ပဲ

အမည်ပေးလိုက်ချင်တော့တယ်၊

ဆွေးစရာ မြင်ကွင်းတွေရှေ့က

 တွေးစရာရှေ့ရေးတွေကလည်း

ရင်လေးစရာတွေကြီးပါပဲဗျာ ...

ဒါကြောင့်ပဲ

မခင်ထွေးရီနဲ့ မခင်ထွေးရီအပြုံးတွေကို

နှုတ်ဆက်နေရတာပေါ့၊ 

ကျနော် နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ် မခင်ထွေးရီ...

ကျနော် နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်

နွေတစ်ခုက မိုးတစ်ခုကို နုတ်ဆက်လိုက်သလိုမျိုး၊

ကျန်ရာပါအသက်မှာတော့

ကျနော်ပြန်လာစရာ အကြောင်းပြချက် မည်မျှမရှိ၊

ခေတ်ကြီးနဲ့ စစ်မီးတောက်တွေ

ကျနော်တို့ လူငယ့်မနက်ခင်းတွေကို

ဝါးမြိုလိုက်ကတည်းက

ကျနော်တို့လူငယ်တွေခမျာ

အသက်ရှိပြီး ဘ၀မရှိတော့တဲ့ ရုပ်ကြွင်းတစ်ခုလို

ဖြစ်ကျန်ခဲ့တော့တာပါပဲ၊

 မြို့ထဲ ၊ ပြထဲလည်း

ကျနော်တို့မှာ တစ်ကိုယ်ထဲထွက်မပြရဲတော့တာ ကြာပေါ့၊

 မခင်ထွေးရီရေ....

ရွှေနဲ့ ငွေနဲ့ နေခဲ့တဲ့ မခင်ထွေးရီကို

 ပြာပုံ စစ်သလင်းထဲမှာ စိတ်ပျက်လက်ပျက်တွေ့နေရတော့

ကျနော့်ကို ကျနော်လည်း အပြစ်ကင်းတယ်လို့ မခံစားရပါဘူး၊

ဒါကြောင့်

ကျနော် သွားတော့မယ်၊ ကျနော်သွားခဲ့ပါတယ်၊

မခင်ထွေးရီ အတွက်လို့ အမည်မတပ်ချင်ပေမယ့်

ဒါဟာ မခင်ထွေးရီအတွက်၊

ဒါဟာ ကျနော့်အတွက်၊

ဒါဟာ ကျနော်တို့ လူငယ်တွေအတွက်၊

ဒါဟာကျနော်တို့ မျိုးဆက်‌တွေအတွက်၊

ဒါဟာ ကျနော်တို့အလွန် နှောင်းမျိုးဆက်တွေအတွက်၊

ကျနော်သွားခဲ့တယ်၊

ကျနော့်လို လူငယ်တွေ သွားခဲ့ကြပါတယ် မခင်ထွေးရီ၊

ပြန်လာဖို့ မလာဖို့က

 မခင်ထွေးရီနဲ့ ပြန်ဆုံဖို့မဆုံဖို့ဆိုတဲ့

ကံလည်းပါတော့ ဒီဘ၀ဟာ ဒီမျှပါပဲ၊

 နှောင်းတစ်ခါ... ရီ(ရယ်)ရတဲ့

အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်တဲ့အခါတော့

ကျနော်နဲ့ ကျနော်တို့လူငယ်တွေကို အမှတ်ရပေးကြပေါ့၊

အခုတော့...

ကျနော် နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ် မခင်ထွေးရီ ....။

 ~~~

ရိုးနီ