ဝါလကင်းလွတ်သီတင်းကျွတ်တွင် ပြည်သူအများခရီးထွက်ကြသည်။ကျိုက်ထီးရိုး၊ပုဂံ၊ပုပ္ပါး
စသည်ဖြင့်ခရီးရှည်ထွက်ကြသကဲ့သို့ ခွင့်ရက်ကလေးရတုန်းမိဘဆွေမျိုးသားချင်းများထံ ပြန်၍
ကန်တော့ကြတာကိုလည်းတွေ့ရသည်။

အမြန်လမ်းမှာလမ်းပိတ်နေသည်။ ဧရာဝတီအဝင်ပန်တိုင်ဂိတ်မှာလမ်းပိတ်နေသည် စသည်ဖြင့် ခရီးသွားများ၏ စကားအဖုံဖုံကိုလည်း ကြားခဲ့ရသည်။ အားလပ်ရက်လူတွေအသွားအလာများ၍ ယာဉ်ကြောပိတ်တာ မဆန်းပါ။ဆန်းသည်ကတစ်မြို့ဝင်တစ်မြို့အထွက် ဂိတ်ပေါင်းများစွာရှိ ခေတ်သစ်သူတောင်းစားများစွာ၏နှောက်ရှက်မှုပင်ဖြစ်၏။

ခင်ဗျားခရီးရှည်သွားဘူးလား။နံနက်စောစော သို့မဟုတ်ညဘက်သွားရသည်က  ပိုသင့်တော်ကြောင်း  သိပါလိမ့်မည်။ခရီးရှည်သည့်အတွက်သင်၏ကားကိုတန်ဖိုးထားရပါမည်။ အေးချမ်းသောအချိန်ကိုရွေး၍ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုသက်သာရပါမည်။  လည်ပတ်ချိန်များလည်း ပို၍ရပါမည်။ စသည်ဖြင့် စသည်ဖြင့်ဆင်ခြင်တွေးကာခရီးသွားကြပါသော်လည်း စကစ၏ အာဏာသိမ်းမှုနောက်ပိုင်းတွင်မူ ညမထွက်ရ အမိန့်များကြောင့် ခရီးသွားပြည်သူအများစုမှာ ဒုက္ခပင်လယ်ဝေလျှက်ရှိသည်။

ဒေသမျိုးစုံတွင် အမိန့်အဖုံဖုံရှိ၏။ အမြန်လမ်း၌ ည ၁၂ နာရီထိုးလျှင်ရောက်သည့်နေရာတွင် ကားရပ်ထားရသည်။ နံနက် ၄ နာရီထိုးမှထွက်။ ကားရပ်ထားရသည့်နေရာတွင် လမ်းဘေး၌သာအိပ်ကြရသည်။ ပွဲလန့်တုန်းဖျာခင်းဆိုသကဲ့သို့ ဖျာကြမ်းတစ်ချပ်တစ်ထောင်ကျပ်ဖြင့် ဖျာငှားစားသူတွေလည်းရှိသေးသည်။ စစ်တပ်အာဏာသိမ်း ကာမှသူဌေးတွေလမ်းဘေးရောက်သည်သာမက ဘုရားဖူးများလည်း လမ်းဘေးအိပ်ရတော့၏။ ခေတ်သစ်သူတောင်းစားများ၏ဇာတ်လမ်းကိုစ ပါတော့မည်။ ခင်ဗျားတို့ခရီးသွားဖြစ်ပါက မြို့တမြို့သို့ဝင်တိုင်း  စစ်ဆေးရေးဂိတ်တစ်ခုဖြင့်မလွဲမ‌သွေကြုံရပါလိမ့်မည်။   ထိုဂိတ်တွင်စစ်သားရဲသားအများအပြားရှိပါမည်။ ကိုယ်ပိုင်ကားဖြင့်
သွားပါကကားကိုလက်တားကာမေးပါလိမ့်မည်။

ဘယ်သွားမှာလဲ ဘယ်ကလာသည်လဲဟု။ အဖြေတတ်လျှင်တစ်ထောင်ကျပ်လောက်လက်ကြားညှပ်ပေးရုံဖြင့်လိုရာခရီး   ချောချောမွေ့မွေ့ ရောက်ပါလိမ့်မည်။  ဂိတ်ရောက်ခါမှသင့်ဖုန်းက တတီတီမည်  မေးမြန်းလျှင်လည်းကြောက်စိတ် ဖြင့်ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့ဖြေပါက ခရီးဖင့်ရုံသာမက သင့်အိတ်ထဲကအသပြာများကြွေလွင့်သွားတတ်ပါသည်။သင်ကအသပြာငွေမပါသော်ငြား သင့်ဖုန်းထဲက က ပေး ဝေ့ပေးများထံက ငွေလွဲယူ တတ်ပါသည်။ ခေတ်မီ၍လေ့ကျင်းပေးထားသော သူတောင်းစားများကိုး။ အကယ်၍    သင်ကခရီးသည်တင်ကားဖြင့်ခရီး သွားသည်ဆိုပါစို့။သင့်မှတ်ပုံတင်ကတ်ကိုလက်ထဲကျစ်ကျစ်ပါ‌ေအာင်ဆုပ်ထားပါ။ဂိတ်တိုင်း မှာလမ်းဆင်းလျှောက်ပြီးမေးသမျှဖြေပါ။ဘယ်ကလာသလဲ၊ဘယ်နယ်ကလဲ၊ဘာသွားလုပ်မှာလဲ။အဖြေမတတ်လျှင်ကားပေါ်ပြန်တက်၍မရပါ။

ရန်ကုန်တွင်ဆိုင်ကယ်စီးသူဆိုသည်မှာ စစ်တပ် ၏အချဉ်ဖြစ်သည်။ ငွေလိုလျှင်ဖမ်း၍မလိုချင်လျှင် မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်တတ်သည်။တခါသား သက်ကြီးပူဇော်ပွဲကပြန်လာပြီး   ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီငှားစီးလာသောအဖိုးကြီးကို လက်တား၍ဖမ်းသည်။အဖိုးကြီးက ကယ်ရီဆိုင်ကယ် အသိမ်းမခံရရေးအတွက်  မေတ္တာထားကာပြော သည်။သက်ကြီးပူဇော်ပွဲကပြန်လာတာပါစသည် ဖြင့်တောင်းတောင်းပန်ပန်။စစ်သားကပြုံးပြီးသူ့ အဘလောက်အရွယ်အဖိုးကြီးအပေါ်ငဲ့ငြာရှာ၏။  "ပူဇော်ပွဲကဘယ်လောက်ရလာသလဲ။ ငါးသောင်းပါကလေးရာ။ ရတယ်လေးသောင်းပေး ခဲ့တစ်သောင်းတော့အဘသုံးလိုက် "ဟူ၏။ မြန်မာနိုင်ငံတွင်  စစ်တပ်ကအာဏာလေးကြိမ် သိမ်းဘူး၏။ ၁၉၅၈၊ ၁၉၆၂ ၁၉၈ ၈နှင့် ၂၀၂၁ ခုနှစ်တို့တွင်ဖြစ်သည်။   အာဏာသိမ်းတိုင်းအာဏာ သိမ်းစစ်ခေါင်းဆောင်များသည်ဒေါ်လာသန်းနှင့် ချီ၍ချမ်းသာသွားကြ၏။သူတို့၏တပည့်တပန်း များမှာလည်း အရိုးအရင်းကိုက်ရင်းပျော်ရွှင်နေကြ၏။ဆင်းရဲမွဲတေသွားသည်ကပြည်သူလူထု ပင်ဖြစ်သည်။ တစ်မြို့ဝင် တစ်မြို့ထွက် ဂိတ်အပေါင်းကသူ တောင်းစားအလုံးစုံကိုမေးချင်သည်။အကြောင်းကြောင်းကြောင့်ဖြစ်စေ အပျော်ခရီးဖြစ်စေ ခရီး သွားပြည်သူများကို ခင်ဗျားတို့မေးသောစကားမှာ "ဘယ်ကလာသလဲ ဘယ်သွားမှာလဲ ဘာကိစ္စလဲ 'တို့ဖြစ်၏။

ခင်ဗျားတို့ကိုလည်းပြန်မေးချင်သည်။ဘယ်ကလာသလဲ။ပြန်‌‌ေဖြကြည့်ပါ။ပြည်သူကြားကလာသည်မဟုတ်လား။ ခင်ဗျားတို့မိဘ ဆွေမျိုးသားချင်းများသည်ပြည်သူမဟုတ်လား။ ဘယ်နယ်ကလဲ။ မြန်မာနိုင်ငံကပါ။

ဘယ်သွားဘာလုပ်မှာလဲ။ နိုင်ငံတော်ကိုပြည်ပရန်ကကာကွယ်ရေးအတွက်မဟုတ်လား။
ထိုသို့ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်လည်မေးခွန်းထုတ်ဖို့လို ပြီဖြစ်၏။

ဓားပြလျှင်ဓားပြဖြစ်သည်။ဓါးပြ၍တောင်းသည်ဖြစ်စေ သေနတ်ပြ၍တောင်းသည်ဖြစ်စေ သူ
တောင်းစားကား သူတောင်းစားပင်ဖြစ်၏။အာဏာကိုအလွဲသုံး၍တစ်ထောင်ကျပ်ကအစ သိန်းထောင်ချီတောင်းပါစေ သူတောင်းစားကားသူတောင်းစားပင်။

ဗုဒ္ဓဝင်ဇာတ်လမ်းများတွင်ဖတ်ဖူးတာရှိ၏။ဒွန်းစန္ဒားမျိုး၊သုဘရာဇာမျိုးစသည်ဖြင့်။  သင်တို့
အဘယ်မျိုးရိုးတွင်ပါဝင်မည်နည်း။အရွယ်ရောက်လာမည့်   သင်တို့၏ကလေးများက မေးခွန်းထုတ်လာပါလိမ့်မည်။ ခိုး၊ ဆိုး၊ တောင်းစား၊ လူသတ်၊ မီးရှို့၊ မုဒိမ်းကျင့်ခဲ့သော သင်တို့အားမေးပါလိမ့်မည်။ဘာအလုပ်လုပ်ခဲ့သနည်း။ဘယ်သူ့အတွက်လုပ်ခဲ့သနည်းဟု။

 ~~~~

နွေဦးတာရာ